Alex verbaast zich
wel vaker over Nederland, en het Nederlands. Nu leest hij het schoolblad
van zijn dochters en zijn zoon. Het gaat over "peuters" en
"kleuters".
- Peuters? Kleuters? Wat betekent dat nu weer?
Lisa weet het toevallig.
- Peuters, dat zijn kinderen van één tot, pakweg, vier
jaar. Eerst ben je baby, zuigeling. Peuters kunnen naar de peuterspeelzaal
of het kinderdagverblijf. Of naar een oppasmoeder. Of ze blijven nog
thuis.
- En kleuters?
- Die zijn vier, of ouders. Ze gaan al naar de basisschool.
- Naar school? Op je vierde?
- Nou ja, ze gaan wel naar school, maar ze spelen nog, hoor. De
eerste twee jaren is de school nog een "Kindergarten". Dan
kleuteren ze.
Alex zegt:
- Peuter, dat
klinkt als puber.
- Peuters kunnen flink puberen! Kijk maar naar Freddy. Hij is vaak stout
en luistert nooit.
- Je kunt je hele leven puberen, zegt Alex. Niet alleen in je jeugd
- op de middelbare school of als je studeert. Ook als je volwassen bent,
of op middelbare leeftijd. Je
kunt zveertiens puberen als je bejaard bent.
- Natuurlijk. In het bejaardentehuis wordt ook nog gepuberd. Daar zijn
de oude mensen nog stout tegen de verpleegsters.
In Nederland pubert
bijna iedereen, denkt Alex. Mensen worden niet volwassen, zveertienstandig.
Het is niet zoals in Mexico, waar ik ben opgegroeid. Mijn ouders, grootouders,
ooms en tantes waren arm. Toch had ik een mooie jeugd.
Hier wordt meestal
goed voor je gezorgd.
En dan verzetten de mensen zich. Ze gaan bijten in de hand die ze voedt.
Want eigenlijk willen ze op eigen benen staan.